Terapia uzależnień Warszawa | Cechy współuzależnienia
Aktualizacja: 21 kwi 2019
Szkody wywołane alkoholem lub inną formą uzależnienia nie ograniczają się tylko do szkód występujących u osób uzależnionych. Obejmują one swoim zasięgiem także osoby żyjące w najbliższym otoczeniu alkoholika. Prawie zawsze osoby z najbliższego otoczenia osoby uzależnionej żyją w stanie permanentnego stresu i poczucia zagrożenia. Konsekwencjami takiej długotrwałej, niszczącej sytuacji życiowej, związanej z patologicznymi zachowaniami partnera jest utrwalenie destrukcyjnych schematów. Współuzależniona jest osoba, która pozwala na to, by zachowanie innej osoby oddziaływało na nią ujemnie, i która obsesyjnie stara się kontrolować zachowanie oddziałującej na nią w ten sposób osoby.
Współuzależnienie może powstać tylko w określonych warunkach. Przede wszystkim musi istnieć związek między dwojgiem dorosłych ludzi. Związek ten nie musi być małżeństwem, ale muszą w nim być liczne, nie tylko emocjonalne, w miarę trwałe więzi, które określają życie tych ludzi ze sobą. Może to być wspólne mieszkanie, wspólne dzieci, wspólne zależności finansowe i bytowe. Aby doszło do współuzależnienia, jedna osoba w tym związku musi wprowadzać destrukcję.
O współuzależnieniu można mówić jako o rozpoznaniu klinicznym, wyróżniając następujące kryteria, pozwalające na postawienie takiego właśnie rozpoznania:
Stałe uzależnienie własnej samooceny od umiejętności kontrolowania siebie i innych w sytuacji zagrożenia;
Branie na siebie odpowiedzialności za zaspokajanie potrzeb innych, nawet kosztem niezaspokojenia swoich własnych;
Problemy związane z wyznaczaniem granicy między zbliżaniem a zachowaniem dystansu oraz związany z tym lęk;
Skłonność do związków z osobami o zaburzonej osobowości, uzależnionymi od substancji chemicznych, współuzależnionymi i/lub o zaburzonych popędach;
Spełnienie trzech lub więcej czynników takich jak:
silnie rozwinięty mechanizm zaprzeczania
tłumienie uczuć
depresja
przejawianie nadmiernej czujności
kompulsywność
lęk
nadużywanie środków zmieniających świadomość
aktualne lub w przeszłości doświadczanie przemocy fizycznej lub seksualnej
choroby związane ze stresem
pozostawanie przez co najmniej dwa lata w ścisłym związku z osobą uzależnioną bez próby szukania pomocy.
Inni terapeuci, którzy chcą widzieć współuzależnienie raczej w kategoriach zespołu wadliwego przystosowania, mówią tu o następujących cechach tego zespołu:
Cierpienie i chaos emocjonalny;
Zaburzenia psychosomatyczne z nerwicą włącznie;
Zażywanie leków nasennych, uspokajający, także alkoholu, dla uśmierzenia bólu, napięcia i niepokoju;
System iluzji i zaprzeczania, który przeszkadza w realnej ocenie problemów związanych z alkoholem;
Konserwacja układu małżeńskiego, rodzinnego, która podtrzymuje picie alkoholika;
Straty wynikające ze współuzależnienia:
Straty o charakterze fizycznym
Straty o charakterze psychicznym
Straty o charakterze społecznym
Straty o charakterze duchowym
Straty o charakterze fizycznym:
Wyniszczenie organizmu związane bezpośrednio z ciągłym doświadczaniem sytuacji stresowych i pośrednio z brakiem troski o własne zdrowie:
Problemy zdrowotne wynikające z wieloletniego zaniedbania;
Bezsenność, nocne koszmary; problemy z łaknieniem;
Problemy z pamięcią i koncentracją;
Zaburzenia psychosomatyczne z nerwicą włącznie;
Skłonność do stanów depresyjnych, depresja, myśli (lub nawet próby samobójcze);
Choroby somatyczne związane ze stresem np. problemy z nadciśnieniem, problemy z sercem.
Straty o charakterze psychicznym:
Ucieczka przed własnymi uczuciami, zatracanie umiejętności przyjmowania i dawania ciepła i czułości;
Przybieranie „maski”;
Wyparcie własnej seksualności i wypaczanie swojej kobiecości/męskości;
Unieważnienie własnej osoby;
Utrata samoświadomości (nie wiem, kim jestem i jaka(i) jestem).
Straty o charakterze społecznym:
Wycofanie z życia rodzinnego, towarzyskiego, kulturalnego;
Utrata przyjaciół, ograniczenie kontaktów rodzinnych;
Zamknięcie się we własnej zaburzonej alkoholowej rodzinie;
Izolacja i wyobcowanie ze środowiska
Straty o charakterze duchowym:
Poczucie wewnętrznego wypalenia, pustki, martwoty;
Poczucie bezsensu życia i nicości.
Zdrowienie, wychodzenie ze współuzależnienia jest procesem zazwyczaj długotrwałym. Programy terapeutyczne dla osób współuzależnionych prowadzone przez specjalistów znających specyfikę mechanizmów zachodzących w rodzinach alkoholowych. Zapraszamy na konsultacje które przeprowadzi doświadczony psycholog, sprawdzony terapeuta
Fazy terapii:
Pierwsza - wstępna, skoncentrowana na rozpoznaniu, diagnozie i nawiązaniu kontaktu.
Druga - faza uzyskiwania orientacji i zmiany postępowania.
Trzecia - zmiana systemu przekonań i stosunku do siebie.
Czwarta - faza pogłębionej pracy nad problemami emocjonalnymi, które wynikają ze współuzależnienia.
TERAPIA UZALEŻNIEŃ WARSZAWA TERAPIA DDA WARSZAWA 4 Kolory Życia 2016